In Nederland lijkt iedereen ze wel te hebben. Shetlanders. Als grasmaaiers, als kinderpony of gezelschapsdier voor het rijpaard op de wei. Steeds vaker zie ik ze ook online voorbij komen als circus ponies van tieners als alternatief voor een groot duur paard. Immers, je kan ze soms via marktplaats tegen een kratje bier ruilen. Al met al zijn ze populair.
Ook in Egypte zijn ze beroemd. Ze worden hier Sisies genoemd, niet naar de president maar als afkorting van het Arabische woord voor klein, ‘soghayyar’. In tegenstelling tot in Nederland zijn ze hier alleen maar te vinden bij de aller rijksten onder de paardeneigenaren. Niks niet kratje bier. Een beetje een Shetlander kost al gauw 2000 euro. En dat zijn dan degene die niet zo mooi uitgevallen zijn, zwarte,gevlekte of extra kleine maat zijn snel twee keer zo duur!

Als je bedenkt dat een vliegticket voor een paard ongeveer 5000 euro kost snap je waarom Shetjes hier zo ontzettend duur zijn en de gemiddelde paardeneigenaar kindlief dus een fatsoenlijk formaat Baladi aanschaft voor slechts een tiende van de prijs van een shetlander. Want ook hier zijn Shetlanders geen leuke kinder ponies, zelfs al zijn ze hier gefokt, ondeugend blijven ze generaties lang. De meeste rijscholen hebben een paar Shetjes en ook probeersels die het resultaat zijn van Shetlander- Baladi kruisingen. Maar bij elke pony loopt een groom om te zorgen dat de kinderen niet onderweg verloren worden. Draven doen ze ook nog wel een beetje aan de hand maar galopperen zit er voor de echte ukkies niet bij. Zodra de kinderen een jaar of 6 zijn gaan ze meteen over op de “normale” maat baladi’s, en dan kan je denken aan 1.50-1.60m. Zodra kinderen een jaar of 10 zijn verwachten ouders dat ze op de warmbloeden gaan rijden, want “Dat zijn pas echt sportpaarden”.

Waarom zijn er dan toch een handjevol stoeterijen, die vaak prachtige collecties Arabieren hebben, die Shetlanders fokken? Lang kon ik het niet begrijpen maar nu weet ik het. Wie wil er nou geen Deco-Shet? Sisies zijn nutteloos, aangezien er hier in Cairo ook geen grasvelden zijn die ze kunnen maaien functioneren ze als decoratie. En omdat bijna alle paardenmensen op de hoogte zijn van de exorbitante prijzen kun je het vergelijken met het hebben van een levend kunstwerk. Ze worden vaak ook zo uitgestald. Meestal staan ze ergens in troepjes in een box op een strategische plek zodat al het bezoek er langs komt. Bij rijschooltjes staan ze vaak naast de zadelplaats zodat ouders hun kinderen allemaal gaan optillen en aan het schattige grut opdringen. Bij fokkers staan ze vaak in overdekte paddocks precies vlakbij de presentatie ring waar gasten naar de mooie Arabieren gaan kijken. Zo kunnen eventuele “boze ogen” van de Arabieren afgeleid worden op de Sisies ( een culturele traditie waarbij men bang is voor jaloezie die ziekte en zelfs dood van paarden zou kunnen veroorzaken). Maar ook economisch is het handig om ze daar zo dicht bij de presentatiering te plaatsen, wanneer er rijke kopers strooien met geld kan je ze ook een leuke Shet in de deal schuiven. Win-win situatie toch?

Als ik heel eerlijk ben had ik ook wel een Deco-Shet willen hebben. Gewoon voor het leuk. Maar ze zijn zo duur en een bijkomstige narigheid is dat niemand ze hier als echte paarden behandeld. Ze zijn grotendeels onopgevoed. Lopen niet fatsoenlijk mee aan een touw of geven geen voetjes. Grooms hebben daarom vaak ook een hekel aan de Sisies, en dat maakt de situatie alleen maar erger omdat ze op die manier ook nog eens blootgesteld worden aan gewelddadig pestgedrag. Zelden zie ik een vriendelijke Shetlander en een brave bereden Sisi is nog zeldzamer.

Nu hebben we geluk, één van onze stalgenoten heeft een tweejarige merrie waarmee we kunnen spelen, en hoeven wij geen dure Deco-Shet zelf aan te schaffen. Dat is pas een win-win situatie!